چند نکته درباره نگهداری دارو در منزل

امروزه در بیشتر خانه ها قدری دارونگهداری می شود.این دارو ها معمولاً در یخچال یا در جعبه ی  کمک ها ی اولیه گذاشته می شوند و معمولاً شامل باقی مانده ی داروهائی است که به طور ناقص مصرف شده اند.
از قرار معلوم منظور از نگهداری داروها در منزل این است که یک روزی از آنها استفاده شود.استفاده ی مجدد از این دارو ها علاوه بر اینکه اغلب خود سرانه وبدون تجویز پزشک خواهد بود ،احتمالاً کاربرد نادرست داشته وخطر مصرف دارو ها ی فاسد و تاریخ گذشته را هم به همراه دارد . علاوه بر این امکان مصرف این دارو ها توسط کودکان یا افرادی که اختلالات روحی دارند وجود دارو لذا به نظر می رسد ضررهای نگهداری دارو در منزل دربسیاری از موارد بیشتر از فایده آن است هر وقت یکی از افراد خانواده بیمار شود و نیاز به مصرف دارو پیداکند شایسته است توسط پزشک معاینه شود و تجویز دارو توسط پزشک معالج انجام گیرد وهمان موقع دارو از دارو خانه تهیه شود وبااین حال اگر بخواهیم دارو در منزل نگهداری کنیم بهتر است به موارد زیر توجه کنیم ،

1-تاجای ممکن دارو در منزل نگهداری نشود .

2- دارو های بدون برچسب ویا دارو های فله ای را هرگز در منزل یا محل کار نگه نداریم و آنها را دور بیندازیم .

3- حد اقل هر سه ماه یک بار همه ی داروهای موجود در منزل را از نظر تاریخ مصرف بررسی کنیم وداروهای تاریخ گذشته را در سطل آشغال بیندازیم .

4- هرگز داروئی را در جعبه داروی دیگری نگذاریم.

5- به شرایط نگهداری دارو که روی جعبه دارو یا در برشور آن ذکر شده توجه کنیم.

6- باقی مانده ی محلول سرم ، قطره وشربت هائی که به طور ناقص مصرف شده اند قابل نگهداری نیست و بایستی حتماً دور ریخته شوند.

7- داروها را حتماً در محلی مناسب و دور از گرما ، رطوبت ، و نور مستقیم آفتاب قرار دهید. این محل باید دور از دسترس کودکان کنجکاو باشد.

8- بهتر است لیستی از داروهای موجود در منزل تهیه شود ودر محل نگهداری داروها نصب شود. هر چند وقت یک بار این لیست بازبینی شود. می توان تاریخ انقضای هر دارو را هم در این لیست نوشت.

9- داورئی را که نمی شناسید ، در منزل نگه ندارید.اینگونه داروها را می توان به هلال احمر یا مؤسسات خیریه اهدا کرد. داروها را به افراد فقیر و محتاج ندهید زیرا ممکن است آنها را خودسرانه مصرف کنند وخطراتی متوجه آنها شود.

10- یادمان باشد مصرف خودسرانه دارو ویا تجویز دارو برای دیگران مجاز نیست. بری استفاده از داروهای موجود در منزل ، هر بار با پزشک خود مشورت کنیم.

11- سرنگ و یا دستکش استریل نیز تاریخ انقضای مصرف دارند.پاره شدن کاغذ پوشش سرنگ و دستکش سبب غیر استریل و غیر قابل استفاده شدن آنها می شود.

بوی بد دهان

بوی بد دهان یک علامت شناخته شده با سابقه تاریخی قدیمی است. بوی بد دهان می‌تواند دلیل عمومی یا موضعی داشته باشد. مشخص شده که تقریبا 85 درصد بوی دهان ناشی از عوامل موضعی است، از این جهت اهمیت روشهای بهداشتی مثل مسواک زدن دندانها و زبان محرز شده است. باید یادآوری کرد که بوی بد دهان به تنهایی یک بیماری نیست بلکه علامت بیماریهای مختلف است. وجود بوی بد دهان معمولا در اکثر مواقع ناشی از عوامل بیماریزاست و نشان دهنده وجود یک بیماری است که باید شناسایی و تصحیح شود همینطور اکثر افراد احساس نگرانی درباره بوی بد دهان خود دارند. این نگرانی گاهی به آنجا میرسد که فرد از تماس با دیگران پرهیز می‌کند و هنگام صحبت کردن دست خود را جلوی دهان می‌گیرد و یا بطور مرتب از آدامس یا از انواع دهان شویه‌ها استفاده می‌کند. باید گفت چون گیرنده‌های بویایی خیلی سریع خسته می‌شوند و این گیرنده‌ها حدود یک ثانیه پس از تحریک به میزان 50 درصد با محیط سازگاری می‌یابند و سپس با سرعت کمتری به سازگاری خود ادامه می‌دهند، از دریافت بوها عاجز می‌شوند. به همین دلیل فرد مبتلا به بوی بد دهان خیلی سریع به آن عادت خواهد کرد، بنابراین شخص نمی‌تواند بوی بد دهان خویش را تشخیص دهد. مطالعات بر روی بزاق انکوبات شده و هوای تنفسی گرفته شده از دهان افراد مورد مطالعه وجود سه ترکیب گوگرددار متیل مرکاپتان، سولفید هیدروژن و دی متیل سولفید را مسئول بیش از 90 درصد بوی بد دهان می‌داند که در این بین نقش دو ترکیب اول بیشتر است
بوی بد دهان ناشی از عوامل بیماریزا
در این حالت بوی بد دهان به وسیله وضعیت‌های موضعی مثل بهداشت ضعیف دهان و عفونت لثه (ژنژیویت) مزمن بوجود می‌آید. مخصوصا در ژنژیویت مزمن اگر همراه با خونریزی از لثه‌ها باشد موجب بوی زننده و تنفرآور بخصوص هنگام صبح می‌شود
در تنفس دهانی (مثلا در وجود لوزه‌های بزرگ) بدبویی دهان در نتیجه ممانعت از شسته شدن طبیعی مخاط و دندان‌ها توسط بزاق است. زبان شیاردار، زبان مودار و زبان باردار چون به تجمع و نگهداری مواد غذایی کمک می‌کنند در ایجاد بوی بد دهان دخالت دارند. بیماریهای سینوس نظیر سینوزیت مزمن و فیستول سینوس دهانی و بیماریهای بینی ازجمله رینیت آتروفیک سل و سیفیلیس و رینیت چرکی همراه با ترشح و بیماریهای حلق نیز از علل بوی بد دهان هستند
بوی بد دهان ناشی از بیماریهای عمومی بدن
در این نوع بیماریها، بیماریهای دستگاه تنفس تحتانی از درجه اول اهمیت برخوردارند.آبسه ریه بوی گندیده شبیه به بوی گوشت فاسد دارد که حتی گاهی اولین علامت بیماری است. علت این بوی بد بیشتر باکتریهای بی‌هوازی هستند. سل ریوی در حالت پیشرفته به سبب نکروز کازئوز و زخمی شدن ضایعات سلی باعث بدبویی دهان و بازدم ناشی از تنفس می‌شود. سایر بیماریهای ریوی نظیر برونشیت مزمن، پنومونی نکروزه و کلا هر حالت بیماری‌زا که بر روی درخت تنفسی و نای اثر بگذارد، ممکن است بوهای قابل اعتراض تولید کند. در اختلالات گوارشی و سوهضم، زخم‌های معده‌، سرطان مری و معده‌، یبوست و عفونت‌های روده‌ای نیز بوی بد دهان مشاهده می‌شود. در دیابت بوی استون در هوای بازدم به مشام می‌رسد. در نارسایی کلیه بوی شبیه آمونیاک و در سیروز کبدی بوی کیک گندیده به مشام می‌رسد. کمبود ویتامین و هر بیماری که سبب تب شود از علل بوی بد دهان می‌باشند
بوی بد دهان ناشی از عوامل غیربیماریزا
از این عوامل سیگار کشیدن را باید نام برد که نه تنها به خاطر بوی خود سیگار و توتون، بلکه به سبب ایجاد زبان مودار و کاهش جریان بزاق به بدبویی دهان کمک می‌کند. همچنین می‌توان بوی دهان صبحگاهی ناشی از توقف حرکت گونه، زبان و لب‌ها و نیز بر اثر کاهش جریان بزاق در طی شب اشاره کرد. به همین دلیل مسواک زدن قبل از خواب در کاهش بوی دهان صبحگاهی تاثیر زیادی دارد. پروتزهای ثابت و متحرک دندانپزشکی نیز درصورتیکه بهداشت دهان رعایت نشود سبب بدبویی دهان می‌شوند

بوی بد دهان ناشی از عوامل عمومی غیربیماری‌زا
دوران قاعدگی چون با افزایش میکروب‌های بزاق و همچنین افزایش 300 درصدی ترکیبات سولفوردار همراه است، بوی بد دهان را به دنبال دارد.
در حاملگی، در یائسگی و بلوغ نیز به دلیل تغییرات هورمونی بوی بد دهان
وجود دارد. در گرسنگی به علت فساد شیره پانکرآس بوی بد دهان وجود دارد که حتی با مسواک زدن ازبین نمی‌رود. در افراد مسن بوی بد دهان به سبب تغییرات متابولیک و سایر علل نظیر کم‌آبی بدن‌، کاهش مقاومت به عفونت، کاهش اشتها و غیره است. در خستگی و ضعف که بدن نمی‌تواند محصولات فرعی زائد را با سرعتی بیش از سرعت تولید آنها دفع کند، امکان بوی بد دهان است. بوی بد دهان در خانم‌ها بیشتر از آقایان وجود دارد
در مورد نقش تغذیه در ایجاد بوی بد دهان باید گفت که دهان ما بوی آن چیزی را که می‌خوریم می‌دهد. به همین دلیل آنهایی که برنامه غذایی با فرآورده‌های گوشتی دارند، دهانشان بوهای مختلف زیادی نسبت به گیاه‌خواران می‌دهد. همچنین مشخص شده است که مصرف رژیم پرچربی منجر به ایجاد اسیدوز می‌شود و در هوای تنفسی بویی شبیه به آنچه در کمای دیابتی وجود دارد، بوجود می‌آید. بطور کلی غذاهایی که پروتئین زیاد و مواد قندی کمی دارند به علت ایجاد مواد سولفوردار باعث بدبوشدن دهان می‌شود. البته نقش غذاهای بوداری مثل سیر و پیاز کاملا معلوم است
بوی بد دهان ناشی از داروها
ایزوسورباید (Isordil) که محتوی هیدرات کلراید می‌باشد می‌تواند باعث بوی بد دهان شود آنتی‌هیستامین‌ها، آمفتامین‌ها، آرامبخش‌ها، دیورتیک‌ها، فنوتیازین‌ها و داروهای شبه آتروپین باعث کاهش تولید بزاق و بنابراین کاهش شستشوی خودبخودی حفره دهان و در نتیجه ایجاد بوی بد دهان می‌شوند. فنوتیازین‌ها سبب ایجاد زبان مودار می‌شوند
افراط در مصرف دخانیات، کهولت سن، یائسگی، بیماریهای عمومی با تب بالا، اضطراب، کم‌آبی بدن، مصرف بی‌رویه ادویه‌جات و عدم رعایت بهداشت دهان نیز از علل دیگر ایجاد بوی بد دهان هستند
درمان و پیشگیری
چون اغلب بوهای بد دهان به علت عوامل موضعی است، بنابراین حذف این عوامل و اصلاح ناهنجاری‌های موجود در دهان اولین قدم درمان است. رعایت بهداشت دهان شامل مسواک زدن دندان‌ها، لثه، زبان و استفاده از نخ دندان در کاهش بوی بد دهان با منشا دهانی بسیار موثر است. مسواک زدن دندان‌ها و زبان ترکیبات سولفوردار را برای مدت یک ساعت به میزان 70 تا 85 درصد کاهش می‌دهد. باید توجه کرد که زبان یکی از جایگاه‌های اصلی میکروبها در دهان است و این به دلیل جمع شدن عوامل میکروبی در سطح پشتی زبان است و باید یک قسمت ضروری از بهداشت دهان معطوف به زبان شود.
در بیمارانی که به سبب خشکی دهان (به دنبال مصرف داروهایی که قبلا ذکر شد و یا بر اثر بیماری) بوی بد دهان دارند می‌توانند از آدامس‌های بدون شکر استفاده کنند
بطور کلی بوی بد دهان ناشی از عوامل موضعی بیماری‌زا زمانی ازبین می‌رود که بیماری درمان شود و بهداشت دهان رعایت گردد. استفاده از دهان‌شویه‌ها اثر موقتی در کاهش بوی بد دهان دارد. در حقیقت کوشش برای حذف بوی بد دهان با استفاده از دهان‌شویه‌ها علاوه بر اینکه موقتی است، حتی ممکن است بیماری عمومی را نیز از دید دندانپزشک مخفی نگه دارد بطور کلی پوشاندن بوی دهان با یک بوی معطر و قوی‌تر مناسب نیست و درمان باید بیشتر معطوف درمان علت اصلی باشد.
 

بطور کلی جهت کاهش بوی دهان باید از سیگار کشیدن، نوشیدن نوشابه‌های بودار، خوردن غذاهای با ادویه زیاد، غذاهای گوشتی زیاد، غذاهای معطر شده با پیاز و سیر، افراط در مصرف مواد چربی‌دار مخصوصا کره و روغن‌های مختلف اجتناب شود. در حالی که خوردن میوه‌های تازه و سبزیجات و بطور کلی رژیم غذایی غنی از فیبر ارجحیت دارد. همین طور نوشیدن آب زیاد در کاهش بوی بد دهان تاثیر بسزایی دارد

برای سلامت قلبتان بخندید ........

خنده برای سلامت قلب خوب است. خندیدن علاوه بر اثرات مثبت بر خلق وخو و کمک به افزایش شادی روانی ، به اتساع لایه داخلی عروق کمک می کند. این امر منجر به افزایش جریان خون می شود که برای سیستم قلبی عروقی مفید است.پیش از این نیز مشخص شده بود که مبتلا یان به بیماری های قلبی در مقایسه با افراد سالم کمتر در برابر امور روزمره برخورد شاد دارند.هنوز مشخص نشده چرا خنده چنین تاثیر سودمندی دارد اما گفته می شود اندوتلیوم دارای گیرنده های اندورفین است. اندورفین ها مواد شیمیایی با خواصی شبیه به مورفین هستند که حس خوبی را ایجاد می کنند.این احتمال وجود دارد که استرس روحی ، منجر به رها شدن هورمون های استرس همچون کورتیزول شود که ممکن است رها شدن اکسید نیتریک را از سلولهای اندوتلیوم کاهش دهد و در نتیجه موجب تنگی عروق می شود.بر این اساس متخصصان قلب باید بیشتر به جنبه های روانی مربوط به سلامت قلب بیمارانشان بپردازند و آنها را به اجتناب از شرایط استرس زا و ناراحت کننده و گرایش به فعالیت های شادی آفرین ترغیب نمایند.

درباره آرتریت روماتوئید

وقتى مفاصل خشک مى شوند

میلیون ها تن از مردم، گرفتار دردهاى آزاردهنده و محدودیت هاى فیزیکى ناشى از بیش از یکصد شکل التهاب مفاصل (آرتریت)  هستند. آرتریت روماتوئید از جمله ناتوان کننده ترین اشکال این بیمارى است، که موجب درد و تیرکشیدن مفاصل و سرانجام تغییر شکل آن مى شود. گاه، این علائم، حتى ساده ترین فعالیت ها - مانند باز کردن در بطرى، یا قدم زدن معمولى- را مشکل مى سازند.
برخلاف آرتروز (استئوآرتریت)، که حاصل از بین رفتن مفاصل است، آرتریت روماتوئید یک بیمارى التهابى است. علت دقیق آرتریت روماتوئید معلوم نیست، ولى باور عمومى بر این است که حاصل و نتیجه حمله سیستم ایمنى بدن به بافتى است که مفاصل را مى پوشاند.
آرتریت روماتوئید در خانم ها دو تا سه بار شایع تر از مردان است، و عموماً در سنین ۲۰ تا ۵۰ سالگى بروز مى کند. با این حال، آرتریت روماتوئید مى تواند کودکان کم سن وسال و افراد مسن تر از ۵۰ سال را نیز گرفتار کند.
هیچ راه علاجى براى آرتریت روماتوئید وجود ندارد. ولى با درمان مناسب، برنامه  درازمدت براى محافظت از مفاصل، و تغییر شیوه زندگى، بیماران مى توانند، با وجود ابتلا به این بیمارى، زندگى طولانى و پربارى داشته باشند.
• نشانه ها و علائم
با گذشت زمان، نشانه ها و علائم آرتریت روماتوئید مى آیند و مى روند. اینها عبارتند از:
- درد و تورم مفاصل، به ویژه مفاصل کوچک دست ها و پاها
- درد یا سفتى عمومى مفاصل و عضلات، به ویژه پس از خواب یا در پى مدتى بى حرکتى و استراحت
- کاهش حرکت مفاصل مبتلا
- کاهش قدرت عضلات چسبیده به مفاصل مبتلا
- احساس خستگى، که مى تواند در زمان عود و تشدید بیمارى، بسیار شدید باشد.
- تب پایین
- تغییر شکل مفاصل با گذشت زمان
- احساس کسالت عمومى
آرتریت روماتوئید، معمولاً، هم زمان مشکلاتى در چندین مفصل ایجاد مى کند. در ابتدا، مفاصل مچ ها، دست ها و زانوان بیشتر از مفاصل دیگر گرفتار مى شوند. با پیشرفت بیمارى، شانه ها، آرنج ها، باسن، و گردن گرفتار مى شوند. به طور کلى، بیمارى هم زمان (به عنوان مثال، گرفتارى هم زمان مفاصل کوچک دست و انگشتان) دو طرف بدن را گرفتار مى سازد.
گاه توده هاى کوچکى، در نواحى تحت فشار در زیر پوست - مثلاً، در آرنج ها، دست ها، پا ها، و تاندون هاى آشیل (در پشت هردو پا)- تشکیل مى شوند. اما، این توده هاى کوچک (موسوم به ندول هاى روماتوئید) در هر کجاى دیگر بدن (از جمله زیر پوست سر، زانوان یا حتى ریه ها)، نیز مى توانند تشکیل شوند. این ندول ها، اندازه هاى متفاوتى دارند - از اندازه یک نخود گرفته تا به بزرگى یک عدد گردو. معمولاً، این ندول ها دردناک نیستند.
برخلاف استئوآرتریت، که تنها استخوان ها و مفاصل را گرفتار مى سازد، آرتریت روماتوئید، اغلب مى تواند موجب بیمارى مزمنى شده، و شدت بیمارى نیز در طول زمان متغیر است. در لابه لاى دوره هاى تشدید بیمارى، شاهد دوره هاى تخفیف و از میان رفتن تورم، درد، اشکالات خواب و ضعف عمومى نیز هستیم.
•علت
آرتریت روماتوئید، مانند تمام انواع دیگر آرتریت ها، ضایعه اى التهابى در مفاصل به شمار مى رود. در این بیمارى، پرده نازکى که روى مفاصل متحرک را پوشانده (موسوم به سینوویوم) دچار التهاب شده، و گلبول هاى سفید (که کار اصلى شان حمله به مهاجمین ناخواسته، مانند باکترى ها و ویروس ها است) از خون بدان هجوم مى آورند.
حاصل این تهاجم، آزاد شدن پروتئین هایى است که با گذشت ماه ها و سال ها موجب ضخیم تر شدن سینوویوم مى شوند. به علاوه، این پروتئین ها به غضروف، استخوان، تاندون ها و لیگامان ها (این دو، رشته هاى ضخیم و بسیار محکمى هستند، که عضلات و استخوان ها را به یکدیگر پیوند مى دهند) آسیب رسانده، به مرور شکل و ماهیت مفاصل را دگرگون مى سازند. حاصل تمام این تحولات تخریب مفصل است.
برخى از پژوهشگران بر این گمان اند در کسانى که از نظر ارثى زمینه مساعدى براى ابتلا به آرتریت روماتوئید دارند، بیمارى با یک عفونت (ویروسى یا باکتریال) آغاز مى شود. ذکر این نکته نیز لازم به نظر مى رسد که، کسانى که ژن هاى خاصى را به ارث مى برند، لزوماً به این بیمارى مبتلا نمى شوند. با این حال، این افراد بیشتر از دیگران گرفتار بیمارى شده، و شدت بیمارى نیز در آنها بیشتر است.
•عوامل خطر
علت (یا علل) آرتریت روماتوئید دقیقاً مشخص نیست، ولى این عوامل خطر را مى توان برشمرد:
- سن بالا؛ ولى، پس از ۸۰ سالگى، در خانم ها، از تعداد موارد ابتلا به بیمارى کاسته مى شود.
- جنسیت (خانم ها بیشتر در معرض ابتلا به بیمارى هستند).
- ابتلا به هرگونه عفونت (احتمالاً ویروسى یا باکتریال) در کسانى که زمینه مساعدى دارند.
- به ارث بردن برخى از ژن ها
- سیگار کشیدن به مدت طولانى
•چه وقت باید به پزشک مراجعه کنیم
هرگاه احساس درد یا تورم در چندین مفصل در دو طرف بدن داشتید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است داروهایى براى درمان درد یا بیمارى تجویز کند. نیز هرگاه با عوارض جنبى داروهاى مصرفى مواجه شدید، موضوع را با پزشک تان در میان گذارید. این عوارض جنبى، عبارتند از تهوع، درد شکم، مدفوع سیاه یا قیرى، تغییر در اجابت مزاج، یبوست و سرگیجه.
•تشخیص
- آزمایش هاى خونى: اندازه گیرى ESR مى تواند مبین وجود التهاب در بدن باشند. این معیار در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید بالاست، در حالى که در بیمارى استئوآرتریت طبیعى است. شاهد دیگر، وجود نوعى آنتى بادى موسوم به فاکتور روماتوئید است، هر چند که ممکن است در اوایل حضور نداشته باشد. عکس آن، نیز، ممکن است؛ یعنى فردى داراى فاکتور روماتوئید در خون، ولى فاقد بیمارى باشد.
- تصویربردارى: این تصاویر، به ویژه به تمایز بین دو بیمارى آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت کمک مى کنند.
•عوارض
آرتریت روماتوئید موجب سفتى و درد مفاصل و عضلات، و گاه نیز خستگى، مى شود. گاه، حتى بیمار در گرفتن دستگیره و باز کردن در یا گرفتن قلم در دست مشکل دارد. از سویى، خود این گرفتارى ها منشا و موجب احساس خستگى و افسردگى اند.
آرتریت روماتوئید خطر ابتلا به پوکى استخوان ها را نیز بیشتر مى کند. برخى پژوهشگران بر این گمان اند که این بیمارى مى تواند، خطر ابتلا به بیمارى هاى قلبى را نیز افزایش دهد. در گذشته، بیماران نهایتاً زمین گیر و اسیر چرخ مى شدند، اما امروز، با درمان ها و مراقبت هاى بهتر، کمتر با این گونه عواقب مواجه مى شویم.
• درمان
در سالیان اخیر، تحولات چشمگیرى در درمان آرتریت ها صورت گرفته است. مهم ترین بخش درمان، استفاده از داروهاست. ولى، در پاره اى از موارد، ممکن است نیاز به اعمال جراحى نیز پیش آید.
• داروها
- داروهاى ضدالتهابى غیراستروئیدى: این داروها به تخفیف و تسکین درد کمک مى کنند. داروهایى که بدون ارائه نسخه پزشک مى توان آنها را از داروخانه ها تهیه نمود، عبارتند از آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم. اما، آنهایى که نیاز به نسخه پزشک دارند: کتوپروفن، ناپروکسن، تولمتین، دیکلوفناک، نابومتون، و ایندومتاسین. از جمله مهم ترین عوارض جانبى مصرف این داروها مشکلات و خونریزى هاى گوارشى اند؛ ولى با طولانى شدن مصرف آنها، باید انتظار بروز ضایعاتى در کبد، کلیه ها، وزوز گوش ها، احتباس مایعات و فشار خون بالا را نیز داشته باشیم. به علاوه، داروهاى مذکور (به استثناى آسپرین) مى توانند موجب عوارض قلبى-عروقى، چون سکته هاى قلبى و مغزى، نیز شوند.
- مهارکننده هاى COX-2 : این گروه از داروها، احتمالاً، کمتر به معده آسیب مى زنند. برخى از این داروها، از جمله سلبرکس، آنزیمى به نام سیکلواکسیژناز را، که در التهاب مفاصل بسیار فعال است، مهار مى کنند. از جمله عوارض جانبى مصرف این داروها، تجمع مایعات است که مى تواند منجر به فشار خون بالا شود. به علاوه، این گروه از داروها متهم به افزایش خطر وقوع و بروز حملات قلبى و مغزى اند.
- داروهاى کورتونى (کورتیکوستروئیدها): این گروه از داروها، از جمله پردنیزون و متیل پردنیزولون، از شدت التهاب و درد مفاصل مى کاهند، و فرآیند تخریب مفاصل را کند مى کنند. ولى، با گذشت ماه ها و سال ها، از میزان تاثیرشان کاسته شده، عوارض مهمى چون کبودى هاى پوست، نازک شدن استخوان ها، آب مروارید، افزایش وزن، گرد شدن صورت، و دیابت را به دنبال دارند.
- داروهایى که بر رفتار بیمارى تاثیر مى گذارند: از این دسته داروها، براى محدود و محصور کردن شدت تخریب مفاصل استفاده مى کنند. مصرف به موقع و زودهنگام آنها بسیار مهم است، چون به کندى اثر مى کنند و هفته ها و گاه ماه ها طول مى کشد تا اثرات شان آشکار شود. معمولاً، داروهاى این دسته دارویى همراه با داروهاى گروه هاى دیگر مورد استفاده قرار مى گیرند. از جمله این داروها، هیدروکسى کلروکین، سولفاسالازین طلا، ماینوسایکلین و متوترکسات هستند.
- مهارکننده هاى ایمنى: این گروه از داروها سیستم ایمنى را مهار مى کنند، که در نهایت بر سیر بیمارى تاثیر مى گذارد. برخى از پرمصرف ترین آنها، عبارتند از لفلونومید، آزاتیوپرین، سیکلوسپورین، و سیکلوفسفامید. یکى از عوارض بسیار مهم این داروها، آمادگى ابتلا به عفونت هاست.
- داروهاى مهار کننده عامل نکروز تومور: عامل نکروز تومور، نام یکى از واسطه هاى شیمیایى التهابى است، که در آرتریت روماتوئید بسیار فعال است. مصرف داروهایى که این واسطه شیمیایى را مهار مى کنند، معمولاً ظرف یک تا دو هفته، به تخفیف یا رفع عوارضى چون درد، سفتى صبحگاهى، و حساسیت و تورم مفاصل کمک مى کند. برخى از داروهاى این گروه، که براى درمان آرتریت روماتوئید توصیه شده اند، عبارتند از اتانرسپت، اینفلیکسى  ماب، و آدالیموماب.
- داروهاى ضدگیرنده اینترلوکین : مانند آناکینرا، در مواردى تجویز مى شوند، که درمان هاى معمول و متداول نتیجه بخش نبوده اند. برخى از عوارض جنبى مصرف این داروها عبارتند از ایجاد واکنش پوستى در محل تزریق، کاهش شماره گلبول هاى خون، سردرد، و افزایش عفونت هاى دستگاه تنفس فوقانى.
- آباتاسپبت: این دارو، که در اواخر سال ۲۰۰۵ به تایید اداره غذا و دارو رسید، از شدت التهاب و تخریب مفاصل مى کاهد. مکانیسم اثر آن، مقابله با و غیرفعال کردن سلول هاى T (نوعى از گلبول هاى سفید خون) است. مصرف دارو به صورت تزریق ماهى یک بار بوده، و عوارض جانبى آن عبارتند از سردرد، تهوع و عفونت هاى نه چندان شدید، مانند عفونت هاى دستگاه تنفس فوقانى. عوارض شدیدى چون پنومونى نیز مى توانند پیش آیند.
- داروهاى ضد افسردگى: برخى از بیماران دچار علائم افسردگى نیز مى شوند. برخى از داروهاى ضدافسردگى مفید در درمان این گونه عوارض، عبارتند از آمى تریپتیلین، نورتریپتیلین، و ترازودون.

استئوآرتریت‌ (بیماری‌ درد مفصل)

شرح بیماری

استئوآرتریت‌ (بیماری‌ دژنراتیو مفصل‌) تحلیل‌ غضروف‌ مفصلی‌ و رشد خارهای‌ استخوانی‌ که‌ باعث‌ التهاب‌ بافت‌های‌ اطراف‌ می‌گردد. این‌ عارضه‌ ممکن‌ است‌ هر یک‌ از مفاصل‌ را درگیر سازد ولی‌ شایع‌ترین‌ مفاصله‌ درگیر عبارتند از مفاصل‌ انگشتان‌ دست‌، پا، زانو، ران‌ و ستون‌ فقرات‌. این‌ عارضه‌ معمولاً بزرگسالان‌ بالای‌ 45 سال‌ را مبتلا می‌سازد.

   علایم‌ شایع‌

خشکی‌ و درد مفاصل‌ از جمله‌ کمردرد. تغییرات‌ آب‌وهوا به‌ خصوص‌ سرما و رطوبت‌ ممکن‌ است‌ درد ر افزایش‌ دهند.
محدودیت‌ حرکت‌ و کاهش‌ انعطاف‌پذیری‌ مفاصل‌ مبتلا
نبود قرمزی‌، گرما یا تب‌ همراه‌ درگیری‌ مفاصل‌ (معمولاً(
تورم‌ مفاصل‌ درگیر (گاهی‌) به‌ خصوص‌ مفاصل‌ انگشتان‌ دست‌
صدای‌ ترق‌ و تروق‌ یا صدای‌ ساییده‌ شدن‌ با حرکت‌ مفصل‌ مبتلا )گاهی‌ (

   علل‌

علت‌ دقیق‌ این‌ اختلال‌ ناشناخته‌ است‌. به‌ نظر می‌رسد نتیجه‌ ترکیب‌ یا تعامل‌ عوامل‌ مکانیکی‌، زیست‌شناختی‌، بیوشیمیایی‌، التهابی‌ و ایمنی‌ باشد.

    عوامل تشدید کننده بیماری

چاقی‌
پرداختن‌ به‌ طور حرفه‌ای‌ به‌ فعالی‌هایی‌ که‌ با فشار به‌ مفاصل‌ همراهند نظیر رقص‌، فوتبال‌، موسیقی‌ یا قالی‌ بافی‌
فشار بر مفاصل‌ ناشی‌ از فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری و بالارفتن‌ سن‌. تقریباً همه‌ افراد بالای‌ 50 سال‌ به‌ درجاتی‌ از استئوآرتریت‌ مبتلا هستند.
آسیب‌ به‌ آستر مفصل‌

    پیشگیری‌

حفظ‌ وزن‌ در حد مناسب‌ برای‌ قد و ساختار بدن‌
داشتن‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری فیزیکی‌ و در عین‌ حال‌ خودداری‌ از فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری هایی‌ که‌ منجر به‌ آسیب‌ مفاصل‌ می‌گردند، به‌ ویژه‌ پس‌ از سن‌ 40 سالگی‌. به‌ طور منظم‌ به‌ نرمش‌های‌ کششی‌ یا یوگا بپردازید.

   عواقب‌ مورد انتظار

علایم‌ معمولاً قابل‌ تسکین‌ است‌ ولی‌ تغییرات‌ مفصلی‌ دایمی‌ هستند. درد ممکن‌ است‌ در آغاز خفیف‌ باشد، ولی‌ می‌تواند به‌ قدری‌ شدید گردد که‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ روزمره‌ و خواب‌ بیمار را دچار اختلال‌ کند.

    عوارض‌ احتمالی‌

لنگیدن‌ (گاهی‌(
تحلیل‌ رفتن‌ و ضعیف‌ شدن‌ عضلات‌ اطراف‌ مفصل‌ مبتلا در اثر به‌ کارگیری‌ کمتر آنها به‌ علت‌ درد
پیشرفت‌ بیماری‌ (به‌ دلیل‌ ماهیت‌ پیشرونده‌ بیماری(

    درمان‌

   اصول‌ کلی‌

بررسی‌های‌ تشخیصی‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ بررسی‌ آزمایشگاهی‌ مایع‌ مفصل‌ (برای‌ ردکردن‌ احتمال‌ آرتریت‌ التهابی‌) و رادیوگرافی‌ مفاصل‌ درگیر باشد.
- یک‌ طرح‌ درمانی‌ جامع‌ در بردارنده‌ شناخت‌ اختلال‌، توانبخشی‌، برنامه‌ریزی‌ برای‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ روزمره‌، و داروها می‌باشد.
- برای‌ تخفیف‌ درد، مفاصل‌ دچار درد و سفتی‌ را به‌ مدت‌ 20 دقیقه‌ 3-2 بار در روز گرم‌ کنید. برای‌ گرم‌ کردن‌ مفصل‌ از حوله‌ داغ‌، وان‌ آب‌ داغ‌، لامپ‌های‌ مادون‌ قرمز، بالشتک‌های‌ گرم‌کننده‌ برقی‌، یا پمادها یا محلول‌های‌ ایجادکننده‌ گرمای‌ عمقی‌ استفاده‌ کنید. شنا در یک‌ استخر آب‌ گرم‌ یا حرکت‌ در یک‌ چشمه‌ معدنی‌ دارای‌ جریان‌ گردابی‌ سودمند است‌.
- اگر استئوآرتریت‌ گردن‌ باعث‌ درد در بازوها شده‌ باشد از یک‌ گردن‌بند نرم‌ بی‌حرکت‌ کننده‌ گردن‌ استفاده‌ کنید. اگر این‌ اقدام‌ مؤثر نبود، یک‌ وسیله‌ کشش‌ گردن‌ برای‌ استفاده‌ در منزل‌ خریداری‌ کنید.
- عضلات‌ اطراف‌ مفاصل‌ درگیر را ماساژ دهید. ماساژ خود مفاصل‌ فایده‌ای‌ ندارد.
- در مورد استئوآرتریت‌ ستون‌ فقرات‌، هنگام‌ خواب‌ به‌ پشت‌ بخوابید و از یک‌ تشک‌ سفت‌ استفاده‌ کنید یا یک‌ تخته‌ چند لایه‌ به‌ قطر 2 سانتی‌متر بین‌ تخت‌ فنری‌ و تشک‌ خود قرار دهید. تشک‌های‌ مواج‌ در این‌ زمینه‌ برای‌ برخی‌ افراد مفید است‌.
- از شرایطی‌ که‌ باعث‌ لرزیدن‌ می‌شود دوری‌ کنید. از زیرپوش‌ گرم‌کن‌ استفاده‌ کنید یا از فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری در محیط‌ باز خودداری‌ کنید.
- نگاه‌ مثبت‌ خود به‌ زندگی‌ را حفظ‌ کنید، اعتماد به‌نفس‌ خود را از دست‌ ندهید. برای‌ جلوگیری‌ از تحلیل‌ عضلات‌ به‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ طبیعی‌ خود ادامه‌ دهید.
- طب‌ سوزنی‌ گاهی‌ کمک‌کننده‌ است‌.
- جراحی‌های‌ توصیه‌ شده‌ برای‌ استئوآرتریت‌ شدید شامل‌ آرتروپلاستی‌ (تعویض‌ مفصل‌) و آرترودز (بی‌حرکت‌ کردن‌ مفصل‌ می‌باشد (

   داروها

آسپیرین‌ یا سایر داروهای‌ ضدالتهابی‌، یا استامنیوفن‌ جهت‌ درد و ناراحتی‌
تزریق‌ کورتون‌ به‌ داخل‌ مفاصل‌ دچار درد و سفتی‌. این‌ اقدام‌ ممکن‌ است‌ به‌ طور موقت‌ باعث‌ درد و ناراحتی‌ گردد.
سایر داروها نیز برحسب‌ نیاز ممکن‌ است‌ تجویز شوند (نظیر شل‌کننده‌های‌ عضلانی‌، مسکن‌های‌ قوی‌تر، داروهای‌ ضدافسردگی‌ و غیره‌(

    فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری

استراحت‌ تنها در مرحله‌ حاد بیماری‌ که‌ مفاصل‌ خیلی‌ دردناکند ضروری‌ است‌. به‌ محض‌ بهبود علایم‌، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ طبیعی‌ خود را از سر بگیرد.
درمان‌ فیزیکی‌ برای‌ توانبخشی‌ عضلات‌ و مفاصل‌ (تنها برای‌ موارد شدید(
ممکن‌ است‌ جلوگیری‌ از حرکت‌ زیاد مفصل‌ لازم‌ باشد (با استفاده‌ از چوب‌های‌ زیربغل‌، عصا، واکر و زانوبند کشی‌(

   رژیم‌ غذایی‌

رژیم‌ برای‌ کاهش‌ وزن‌ در موارد اضافه‌ وزن‌

    درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟

اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌ تان دارای‌ علایم‌ درد یا سفتی‌ مفصلی‌ باشید.
اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای‌ تجویزی‌ ممکن‌ است‌ با عوارض‌ جانبی‌ همراه‌ باشد.